Hatay Çok Mu Uzaktır?

Yılmaz Erdoğan’ın senaryosunu yazdığı ve yönetmenliğini Ömer Faruk Sorak ile birlikte yaptığı Vizontele filminin birçok repliği çoğumuzun hafızasındadır. 2001 yapımı filmde beni en çok etkileyen Sıti Ana’nın repliğidir; ‘Nazmi Bey! Ankara çok mu uzaktır?’

Çocuklarından en çok sevdiği oğlunu Ankara’ya askere gönderen ve ardından onu bir daha görememe korkusuyla hüznünü bu soruyla ifade eden kadının, çaresizliğini yansıtan yada o an ki efkarını bastırmak için kullandığı bu cümleye, en yüzeysel yorumu getirmek bile insanı derinden üzmektedir. Zira filmin sonunda Sıti Ana oğlunun şehit düştüğü haberini alacaktır.

Usta sanatçı Yılmaz Erdoğan, o filminde Ankara’nın coğrafi uzaklığından ziyade başkentin yani yöneticilerin halka eşit mesafede durup durmadığını sorguluyordu.

Peki, eşit davranmak adaletli davranmak mıdır?

‘Hatay çok mu uzaktır?’ başlıklı yazımla bu sorunun cevabını bulalım istiyorum.  Mültecilerin artması sebebiyle Suriye sınırında acil sağlık hizmetlerinin takviye edilmesi amacıyla diğer illerimizden olduğu gibi İstanbul 112 ASH’den de Hatay’a görevlendirmeler yapılmaktadır. Suriyeliler için neden görevlendirildiğimiz, biz 112 çalışanlarınca cevaplandırılacak bir soru olmadığı konusunda da umarım hemfikirizdir. Çünkü bizler cankurtaranlarız ve mühim olan siyasi sebepler değil insan canıdır.

Burada biz çalışanları ilgilendiren ve cevap aranması gereken konu görevlendirilme şartlarıdır. Mevcut koşullar gözönüne alındığında İstanbul 112 ASH’de çalışan her personelin bir defalığına da olsa bu görevlendirilmeye tabii tutulacağı aşikardır. Bu durumda Hatay’a görevlendirilecek personelin hangi kriterlere göre öncelikli olduğu belirlenmelidir. Hatta mutlaka belirlenmeli ve bu öncelik sırası tüm personele de duyurulmalıdır.

İl ambulans servisi başhekimliğimizin ulusal/uluslararası organizasyonların sevk ve idaresinde gösterdiği başarılar, yönetim birimlerimizdeki koordinasyonun eksiksiz yürütülmesiyle kazanılmıştır. İdaremizin Hatay konusunda da personelini tatmin edecek bir planlamayı çoktan yaptığını düşünmekle birlikte, bir çalışan olarak önerilerimi de yazmak istedim.

Hatay’a görevlendirilecek personellerin öncelikli sırası:

1-Gönüllüler,

2-Bekar Erkek Personel,

3-Bekar Bayan Personel,

4-Evli Çocuksuz Personel,

5-Evli Çocuklu yada Çocuklu Personel (2 yaşından büyük çocuğu olanlar öncelikli)

Bu öncelik sırasının uygulanması bazı personelin kafasındaki ‘eşitlik’ kavramına zıt düşebilir. Başta sorduğumuz soruyu yeniden sorarak, vizontele filmiyle konuyu açıklığa kavuşturalım; eşit davranmak adaletli davranmak mıdır?

Sorunun cevabı aslında filmin konusunda açıkça veriliyordu. Ankara, filmin geçtiği ilçeye de televizyon göndermiştir. Diğer ilçelere gönderdiği gibi. Yani eşit davranmıştır. Fakat oradaki halk ilk defa gördükleri televizyonu nasıl çalıştıracaklarını bilmedikleri gibi çevrelerinde yardım alabilecekleri bir teknik elaman da bulunmamaktadır. Ankara’da bir ilçede değil ki orası, bir teknik elamanı hemen bulabilesin… İşte eşitlik ile adaleti ayıran ince çizgi de buradadır. Eşit davranmak adaletli davranmak değildir.  

112 yönetiminin de Hatay konusunda adaletli davranması için bazı kriterleri gözönüne alması gerekmektedir. ‘Hatay çok mu uzaktır?’ sorusunun cevabı bazılarına göre; ‘Evet, Hatay çok uzaktır’ şeklinde olacaktır. Görevlendirilme öncelik sırasında da yazdığım gibi, özellikle 2 yaş altı çocuğu olanlar için bu görevlendirme oldukça zor bir görevdir. Yasal olarak zaten bu durumdaki personellerin 2 yıl ücretsiz izin hakları olmasına rağmen, bu süre içerisinde eşinden ve çocuğundan uzaklaştırılmaması gerekir. Eşitlik kavramının ardına sığınarak ‘şu personel gitti, sen de gitmek zorundasın’ gibi bir dayatma yapılmamalı, eşitlik adaletli olarak sağlanmalıdır. Personel koordinasyon birimleri bu tip kriterleri her zaman göz önünde bulundurmalıdırlar.

Eşit davranmak adaleti sağlamadığı gibi, adaletli davranmayanlar da sadakat beklememelidir.

Habip GOSTAK'ın bu yazısı 13 Ağustos 2013 tarihinde Türk Acil Net internet sitesinde yayınlanmıştır.

Diğer Yazıları Gör: