2006 yılında Ambulanslar ve Acil Sağlık Araçları ile
Ambulans Hizmetleri Yönetmeliği yayınlandı (1). Bu yönetmelik, ambulans hizmetleri ve ambulans
servisleri ile ilgili günümüzdeki mevcut ve güncel yönetmeliktir.
Ambulans servislerinin kuruluş, işleyiş ve denetlenmesine ilişkin usul ve
esaslar ile ambulans, acil sağlık aracı ve hasta nakil araçlarının tıbbi ve
teknik donanım özelliklerini düzenlemektedir.
Bu
yönetmeliği, bu alanda önceki yönetmeliklerden ayıran bir diğer özelliği ise; devlet ya da özel ambulans ayrımı
yapmaksızın tüm ambulans servislerini kapsamasıdır.
Yönetmelik’te
yayınlandığı tarihten günümüze kadar toplam 5 kez değişiklik yapılmıştır.
Yönetmelik’te değişiklik yapan yönetmeliklerin yayımlandığı Resmi Gazetelerin
tarih ve sayıları aşağıda tabloda gösterilmiştir (Tablo-1).

Türk
Standartları Enstitüsü (TSE), yönetmelikte yapılan dördüncü değişiklik
çerçevesinde Sağlık Bakanlığı tarafından tescil yapmakla görevlendirilmiştir
(Madde:9/1) (2).
Enstitü, bu çerçevede 2012 yılından beri ambulansların TS EN 1789 standardına
ve ilgili yönetmeliğe göre muayene işlemlerini yaparak, uygun ambulanslara TS
EN 1789 EK-C Uygunluk Belgesi düzenlemektedir (3).
Yönetmelik’te
ambulanslar, ulaşım şekline göre ve kullanım amaçlarına göre
sınıflandırılmaktadır. Ulaşım şekline göre ambulanslar kara, hava ve deniz
ambulansları olarak; kara ambulansları da kullanım amacına göre acil yardım
ambulansı, hasta nakil ambulansı, yoğun bakım ambulansı ve özel donanımlı
ambulanslar olarak sınıflandırılmaktadır (4).
Ambulanslar ve Acil Sağlık Araçları ile Ambulans
Hizmetleri Yönetmeliği sekiz bölümden oluşmaktadır. Birinci bölüm amaç, kapsam, dayanak ve
tanımlardan oluşmakta ve buradaki genel müdürlük tanımı mevcut kanunlara uygun
olarak yapılmaktadır. Ambulansların ve acil sağlık araçlarının
sınıflandırılması, özellikleri, ambulans ve acil sağlık aracı personeli ve
araçların tesciline ilişkin bilgiler yönetmeliğin ikinci bölümünde yer
almaktadır.
Ambulans servislerinin ruhsatlandırılması, başvuru şartları ve
başvurunun değerlendirilmesi ile ilgili hususlar üçüncü bölümde, personel ve
alt yapıya ilişkin kurallar dördüncü bölümde yer almaktadır.
Çağrı, çağrının
değerlendirilmesi ve kabulü, ekibin yapacağı işler, haberleşme, personelin
giyeceği kıyafet ve kullanacakları kimlik kartının özellikleri özel
ambulans servisi çalışma usul ve esasları başlığı altında beşinci bölümde
işlenmektedir.
Tutulacak defterler altıncı bölümde, denetim, ücretlendirme,
tabela ve devir durumu ile ilgili hususlar yedinci bölümde yer almaktadır.
Son
bölümde, çeşitli ve son hükümler bulunmaktadır. Yönetmelikte toplam 36 madde
ile 2 geçici madde bulunmaktadır.
İlginizi çekebilir:
____________
1. Resmi Gazete (2006). Ambulanslar ve Acil Sağlık Araçları ile Ambulans
Hizmetleri Yönetmeliği. 7 Aralık 2006, Sayı: 26369.
2. Resmi Gazete
(2012). Ambulanslar ve Acil Sağlık Araçları ile Ambulans Hizmetleri
Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik. 10 Nisan 2012.
Sayı:28260.
3. TSE.
Ambulans İncelemesi. Türk Standartları Enstitüsü İnternet Sitesi. [Çevrimiçi]
[Alıntı Tarihi: 15 10 2021.]
https://tse.org.tr/IcerikDetay?ID=2288&ParentID=9146.
4. Resmi Gazete
(2013). Ambulanslar ve Acil Sağlık Araçları ile Ambulans Hizmetleri
Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik. RG Tarih:20.09.2013,
Sayı:28771.
Yorumlar
Yorum Gönder